شقايق كوچيك بودو همش به آينده و تحصيلاتش و بزرگ شدنش.
حالا ديگه از اون روزا خبري نيست؛شقايق بزرگ شده ؛دانشجوه،
ما همچنان زندگيمون همونطريه ؛كارمناسب نداره ، برادر و مامانش
آويزونن؛ منم بازم نگران لحظه هاي زندگيمون هستم.شقايق
وقت ازدواجشه و ما همچنان دست خالي نشستيم همديگرو نگاه
ميكنيم .خدايا درس هاي زندگيم چيه كه همش همه اتفاق ها تكرار ميشه.
بيچاره مادرم چقدر زحمت كشيد تا ما رو بزرگ كرد و ازدواج كرديم.
حالا دارم دركش ميكنم . خدا رحمتش كنه ،نور به قبرش بباره.
اتفاق هاي اين دو سال منو بيدار كرد كه هواسم رو جمع كنم كه اطرافيانم
يعني شوهرم باهام نيست .خدايا چقدر ما با هم فرق داريم ؛حس ميكنم
از بس بي عدالتي ديدم دلم داره سنگ ميشه ؛ انگار خصلتهاي بد
مادر حسين داره كم كم در من نفوذ ميكنه؛ نه خدايا دوست ندارم
انسان سنگدلي بشم ؛ خدايا كمكم كن ي راهي پيدا كنم كه از دست
افكار پليد كه تما ذهنم رو فرا گرفته راحت بشم. خدايا كمكم كن
تو رو حس كنم.خوب از اينكه ميترسم از آينده و از اينكه نتونم
آينده دخترم رو تامين كنم ،احساس خوبي ندارم .كوتاهي كردم
بايد توي حساب بانكيم پول داشتم و الان اينطور آثو پاس نباشم.
نميدونستم شوهرم اينقدر اسكول و ساده است.
پارسال كه بخاطر برادرش حاضر شد به ما پشتپا بزنه و مارو بزار
كرج بياد اينجاو خيلي اتفاق هاي ديگه كه تكراش حالمو بد ميكنه؛
امسالم وقتي مامانش مريض شد ميگفت من ميرم پيشش بمونم و
ازش نگهداري كنم ديگه فكر كردم منم چقدر اسكول و ساده بودم و
نفهميدم كه اين منو بخاطر خودم نميخواد، البته قبلنا يه اين جريان
گاهي شك ميكردم ولي ميگفتم احتمالا توهمات ذهنمه و فراموش
ميكردم.ولي ديگه اصلا نميدونم چرا هستيم كنار هم. شايد انگيزه
اصلي شقايقه.اگه اين هم باشه خيلي خوبه چون هردومون ي عشق
مشترك داريم، اين خيلي خوبه.خلاصه عشق به فرزند هم مقدسه؛
تمام روزمون شده مريضيه ننش. دوست ندارم اينطوري باشم؛
ولي خدا ميدونه كه چقدر كودك درونم بيمارو افسرده است.
هر چه ميخوام آرومش كنم نميشه؛نميدونم والد درونمه يا بالغه.
خلاصه اميدوارم دفعه ديگه اومدم سراغ دفتر دلم ديگه كدكم شاد
باشه.
كودكم دوست دارم حتما ي كار واست ميكنم كه هميشه شاد باشي
بوس كوچولوي من.من باهاتم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: