خودش هم يجورايي معتاده ، تا وقتي نوع اعتياد خودمونو پيدا نكرديم ودر صدد

درمان آن برنيومديم ، همسرانمون هم همچنان در دام اعتياد گرفتار ميمونند .

اين فرموده استادم در حقيقت بمن هم مربوط ميشد ، در تمام اين سالها تلاشم

در جهت سازندگي خودم بوده و هنوز هم در ادامه راهم . به خودم گفتم : تودر

صورتي از اين  شرايط نجات پيدا ميكني كه يك روزي همسرت با اراده و اختيار

خودش بخواد مراجعه به دكتر براي درمان اعتيادش اقدام كنه . اون موقع ديگه تو

هم به چيزي اعتياد نداري . خدا را شكر اون روز فرا رسيد ، چند روز پيش همسرم

رفت پيش يك دكتر درمان اعتياد كه روانشناس هم داره ، چند روزيه كه دارو مصرف

ميكنه و خيلي از تصميمي كه گرفته خوشحاله و من هم خدارا شاكرم و تمام سعيم را

براي همكاري از انتخابش ميكنم . روزها براي فرشته اش نامه مينويسم و براي سلامتي

و داشتن يك كار خوب دعا ميكنم ، اميدوارم روزهاي تكراري و كسالت بار از زندگيمون

محو ميشه ، ميدونم در تمام اين مدت همه اين شرايط ها واسه اين بود كه ما درس هاي

لازم زندگي رو بگيريم و وارد يك مرحله جديد رشد بشيم .

نتيجه ميگيرم : تا خودم رو اصلاح نكنم نبايد انتظار داشته باشم اطرافيانم باب ميلم رفتار

كنند ، تغيير يابند .